Autorët e studimit kinez donin të dinin se si kujdesi autoritar në shtëpi mund të ndikojë në funksionimin social të një fëmije të vogël në shkollë. Kështu, studiuesit shpërndanë pyetësorë për prindërit dhe mësuesit. Në shënjestër ishin më shumë se 2300 fëmijë të cilit ishin midis moshës 3 dhe 6 vjeç.
Në një studim magjepsës të fëmijëve të kopshtit, Melissa Kamins dhe Carol Dweck kanë treguar se një taktikë e zakonshme e dhënies së kujdesit autoritar, turpërimi i një fëmije për performancë të dobët mund ti bëjë fëmijët të performojnë më dobët në detyrat e zgjidhjes së problemeve. Për më tepër, eksperimentet sugjerojnë që njerëzit mësojnë më mirë nga reagimet pozitive sesa nga reagimet negative, dhe kjo mund të jetë veçanërisht e vërtetë për fëmijët.
Siç doli, fëmijët e rritur nga prindër autoritarë u vlerësuan nga mësuesit e tyre si më pak kompetentë nga pikëpamja sociale me bashkëmoshatarët e tyre. Për shembull, mësuesit kishin më pak gjasa të pajtoheshin që këta fëmijë mund të “…organizonin një grup bashkëmoshatarësh të tyre për të punuar në mënyrë bashkëpunuese në klasë”.
Efekti nuk ishte i madh, por për disa lloje fëmijësh ai shpjegoi gati 30% të ndryshimit në kompetencën e bashkëmoshatarëve midis fëmijëve. Djemtë, fëmijët më të vegjël dhe fëmijët pa vëllezër e motra u ndikuan më shumë nga kujdesi autoritar.
Pse prindërimi autoritar mund të dëmtojë zhvillimin e kompetencës sociale?
Autorët e studimit kinez diskutojnë disa shpjegime interesante, të lidhura.
Kur fëmijët rriten nga kujdestarë autoritarë, përvojat e tyre mund t’i shtyjnë ata të zhvillojnë një paragjykim armiqësor të atribuimit, një tendencë për të supozuar se njerëzit e tjerë kanë qëllime agresive ose antagoniste. Në të njëjtën kohë, këtyre fëmijëve u mungojnë modele dhe udhëzime të qarta, për të mësuar strategji të shëndetshme dhe efektive për të përballuar emocionet e tyre negative.
Vendosini këta faktorë së bashku dhe fëmijët mund të përfundojnë duke reaguar në një nga dy mënyrat, duke u sulmuar kundër normave shoqërore ose duke u tërhequr nga shoqëria. Dhe të dyja përgjigjet do të priren të minojnë zhvillimin e marrëdhënieve të shëndetshme me bashkëmoshatarët.
